Tytuł - Koncert Fortepianowy e-moll op. 11 (III Rondo Vivace)
Kompozytor - Fryderyk Chopin
Rok powstania - 1830
Wykonawcy - Rafał Blechacz - fortepian, Warsaw Philharmonic Orchestra
Jeszcze nie umilkły oklaski, jakimi Warszawa przyjęła pierwszy z dwu koncertów, f–moll, zaprezentowany wczesną wiosną roku 1830 w Teatrze Narodowym, a dwudziestoletni kompozytor zaczął szkicować następny koncert, e–moll. Allegro maestoso (część pierwsza) powstało już w kwietniu, na Wielkanoc. Wydawało się Chopinowi lepsze niż Allegro z koncertu pierwszego. W maju ukończył Larghetto, które pisał w nastroju szczególnym. W połowie miesiąca zwierzał się Tytusowi Woyciechowskiemu: „Pomimo woli – przez oczy – wpadło mi coś do głowy – i lubię się tym pieścić”. Biografowie nie mają wątpliwości: nadal trwała aura oczarowania postacią Konstancji Gładkowskiej, „ideałem”, na pamiątkę którego „stanęło” Larghetto z Koncertu f–moll. W każdym z listów do Tytusa młoda śpiewaczka jest w jakiś sposób obecna: „Gładkowskiej mało co brak – zdawał sprawę z jej występu w operze w Agnieszce Paera. - Lepsza jest na scenie jak na sali. Nie mówię o grze tragicznej – wybornej... – co się zaś śpiewu tycze, żeby nie te fis i g, czasem, u góry, nie trzeba by nam w tym nic lepszego...” Maurycy Mochnacki zrecenzował jednak w „Kurierze Polskim” występ Gładkowskiej nieco innymi słowami: „Może panna Gładkowska miała głos, ale go już niestety, dzisiaj nie ma...”
We wspomnianym już liście z maja, obecność śpiewaczki prześwieca poprzez słowa, którymi Chopin opisuje charakter właśnie skomponowanej części środkowej utworu: „Adagio do nowego koncertu jest w E–dur. Nie ma to być mocne, jest ono więcej romansowe, spokojne, melancholiczne, powinno czynić wrażenie miłego spojrzenia w miejsce, gdzie stawa tysiąc lubych przypomnień na myśli”.
Część ostatnia Koncertu – Rondo – powstała nie bez oporów. Był to czas wahań, zwlekań, przeczuć. Przez całe lato roku 1830 toczyła się sprawa wyjazdu Chopina w świat – dla sprawdzenia się. „Jeszcze siedzę. Nie mam siły do zdecydowania dnia... Myślę, że jadę umrzeć”. Przed wyjazdem należało zaś ukończyć nowy koncert, spróbować go i na koniec zaprezentować warszawskiej publiczności. W sierpniu ukończył więc Rondo. We wrześniu – na trzech przesłuchaniach w prywatnym gronie – sprawdził zaś brzmienie całości. Najpierw z kwartetem, następnie z małą orkiestrą. Mógł stwierdzić ze spokojem a nie bez dumy: „Rondo – efektowne. Allegro – mocne”. Wreszcie w październiku przedstawił nowy swój koncert szerokiej publiczności, w Teatrze Narodowym.
[ https://pl.chopin.nifc.pl/chopin/comp...]
Kompozytor - Fryderyk Chopin
Rok powstania - 1830
Wykonawcy - Rafał Blechacz - fortepian, Warsaw Philharmonic Orchestra
Jeszcze nie umilkły oklaski, jakimi Warszawa przyjęła pierwszy z dwu koncertów, f–moll, zaprezentowany wczesną wiosną roku 1830 w Teatrze Narodowym, a dwudziestoletni kompozytor zaczął szkicować następny koncert, e–moll. Allegro maestoso (część pierwsza) powstało już w kwietniu, na Wielkanoc. Wydawało się Chopinowi lepsze niż Allegro z koncertu pierwszego. W maju ukończył Larghetto, które pisał w nastroju szczególnym. W połowie miesiąca zwierzał się Tytusowi Woyciechowskiemu: „Pomimo woli – przez oczy – wpadło mi coś do głowy – i lubię się tym pieścić”. Biografowie nie mają wątpliwości: nadal trwała aura oczarowania postacią Konstancji Gładkowskiej, „ideałem”, na pamiątkę którego „stanęło” Larghetto z Koncertu f–moll. W każdym z listów do Tytusa młoda śpiewaczka jest w jakiś sposób obecna: „Gładkowskiej mało co brak – zdawał sprawę z jej występu w operze w Agnieszce Paera. - Lepsza jest na scenie jak na sali. Nie mówię o grze tragicznej – wybornej... – co się zaś śpiewu tycze, żeby nie te fis i g, czasem, u góry, nie trzeba by nam w tym nic lepszego...” Maurycy Mochnacki zrecenzował jednak w „Kurierze Polskim” występ Gładkowskiej nieco innymi słowami: „Może panna Gładkowska miała głos, ale go już niestety, dzisiaj nie ma...”
We wspomnianym już liście z maja, obecność śpiewaczki prześwieca poprzez słowa, którymi Chopin opisuje charakter właśnie skomponowanej części środkowej utworu: „Adagio do nowego koncertu jest w E–dur. Nie ma to być mocne, jest ono więcej romansowe, spokojne, melancholiczne, powinno czynić wrażenie miłego spojrzenia w miejsce, gdzie stawa tysiąc lubych przypomnień na myśli”.
Część ostatnia Koncertu – Rondo – powstała nie bez oporów. Był to czas wahań, zwlekań, przeczuć. Przez całe lato roku 1830 toczyła się sprawa wyjazdu Chopina w świat – dla sprawdzenia się. „Jeszcze siedzę. Nie mam siły do zdecydowania dnia... Myślę, że jadę umrzeć”. Przed wyjazdem należało zaś ukończyć nowy koncert, spróbować go i na koniec zaprezentować warszawskiej publiczności. W sierpniu ukończył więc Rondo. We wrześniu – na trzech przesłuchaniach w prywatnym gronie – sprawdził zaś brzmienie całości. Najpierw z kwartetem, następnie z małą orkiestrą. Mógł stwierdzić ze spokojem a nie bez dumy: „Rondo – efektowne. Allegro – mocne”. Wreszcie w październiku przedstawił nowy swój koncert szerokiej publiczności, w Teatrze Narodowym.
[ https://pl.chopin.nifc.pl/chopin/comp...]
Chopin - Koncert Fortepianowy e-moll op. 11 (III Rondo Vivace) chopping board | |
1 Likes | 1 Dislikes |
No views views | 17 followers |
Music | Upload TimePublished on 18 Jul 2019 |
No comments:
Post a Comment